West Polesian microlanguage

The West Polesian microlanguage[1] (native name: заходышнополіська волода, zakhodyshnopoliska voloda; Ukrainian: західнополіська мікромова, zakhidnopolis'ka mikromova; Belarusian: заходнепалеская мікрамова, zakhodniepalieskaya mikramova) or dialect of Ukrainian is spoken in Southwestern Belarus, in Northwestern Ukraine and in the bordering regions of Poland. It is also considered a Slavic microlanguage by one Russian linguist.

West Polesian
заходышнополіська волода / zakhodyshnopoliska voloda
Native toBelarus, Ukraine, Poland
RegionSouthwestern Belarus, northwestern Ukraine, bordering regions of Poland
Cyrillic
Language codes
ISO 639-3–
GlottologNone
Ethnographic Map of Slavic and Baltic Languages
West Polesian dialect of the Ukrainian language (yellow area) within the dialect system in Belarus
West Polesian (marked with number 1, blue area) amongst the Ukrainian dialects

Its composition is estimated to be 40 percent Ukrainian, 5 percent Belarusian, 5 percent Polish, and 50 percent Polesian.[1]

West Polesian dialects are mostly used in everyday speech, though attempts have been made in 1990s by efforts of Nikolai Shelyagovich (who is not a linguist) to develop a standard written language for the dialect.[2] However, his efforts received almost no support and the campaign eventually melted away.[3] In particular, writer Nil Hilevich and some others spoke against him, claiming threat to the national integrity of Belarus, which was labelled as "Yotvingian separatism".[4]

See also

References
  1. Marek Jan Chodakiewicz (2012). Intermarium: The Land Between the Black and Baltic Seas. Vasily Ptashits (Василий Пташиц) and the Polesian nationalism. Transaction Publishers. p. 493. ISBN 978-1412847742. Retrieved 10 October 2015.
  2. Цыхун Г.А. Пра заходнепалескую літаратурную мікрамову (праект М. Шэляговіча) (retrieved July 13, 2016) First published in: Матэрыялы навукова-краязнаўчай канфэрэнцыі “Палесьсе ў ХХ ст.” (1-4 чэрвеня, Беласток) / Укл. і аг. рэд. Ф.Клімука, А.Энгелькінг, В.Лабачэўская. — Менск: Тэхналёгія, 2001. — 320 с. — Наклад 320 ас. ISBN 985-458-034-2
  3. Цадко О. Полесье и опыт национального конструирования (1988–1995), Палітычная сфера. Гісторыя і нацыя, no.24 (1), 2016, pp. 78-93.
  4. Дынько А. Найноўшая гісторыя яцвягаў, ARCHE, no. 6 (11), 2000. Quote: "Аформілася і супрацьлежная партыя. Лідэры Таварыства Беларускай Мовы Ніл Гілевіч, Яўген Цумараў і Алег Трусаў (вось дзе гняздо беларускага фундаменталізму) узначалілі фронт змагання супраць «яцвяжскага сепаратызму» на старонках «ЛіМу», «Нашага Слова» і ў Вярхоўным Савеце, і «Збудінне» кляйміла іх выступы як «провокашыны лытвынських шовыныстив». Паэт Мікола Федзюкевіч усхвалявана выкрываў, што ягоныя дарагічынскія дзядзькі яцвяжскай мовы не разумеюць і што "асаблівую насцярожанасць выклікалі ў палескіх хлебаробаў наступныя радкі."


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.